วิกฤตทางเศรษฐกิจส่งผลกระทบต่อนโยบายในการยุติปัญหาเอดส์และพฤติกรรมเสี.ยงของการติดเชื้อเอดส์ การวิเคราะห์ต้นทุน-ประสิทธิผล โครงการป้ องกันปัญหาเอดส์ โดยเฉพาะในกลุ่มเยาวชน เป็นสิ่งสำคัญที่จะให้ข้อมูลสำหรับผู้กำหนดนโยบาย ในการตัดสินใจว่าควรใช้กลวิธีใดที่จะให้ เกิดประโยชน์สูงสุดและเพื่อให้ ได้ข้อบ่งชี้เกี่ยวกับแนวทางปฏิบัติหรือกลวิธี ในการป้ องกันโรคเอดส์อย่างมีประสิทธิผล คุ้มทุน การศึกษานี.มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลทางเศรษฐศาสตร์ ด้วยวิธีวิเคราะห์ ต้นทุน–ประสิทธิผล โครงการในกลุ่มเยาวชน ภายใต้โครงการวิจัยการควบคุม กำกับ และประเมินผล โครงการพัฒนารูปแบบและกลไกรณรงค์เพื.อป้ องกันปัญหาเอดส์ในกลุ่มเยาวชนและกลุ่มเป้ าหมายเฉพาะ การวิเคราะห์ต้นทุนและประสิทธิผลได้ดำเนินการในเยาวชนจำนวน 567 คน ใน 3 จังหวัด จำนวน 4 โครงการ ประกอบ ด้วย 4 ขั้นตอนคือ (1) ระบุ 4 กลวิธีการดำเนินงานหลัก (2) วิเคราะห์ข้อมูลทุติยภูมิในค่าใช้จ่าย (3) วิเคราะห์ข้อมูล เกีย. วกับประสิทธิผล และ (4) วิเคราะห์ข้อมูลต้นทุน-ประสิทธิผล ซึ่งมีตัวชี้วัดของโครงการคือ (1) ความรู้ถูกต้องเกี่ยวกับ โรคเอดส์ (2) ความตระหนักเกีย. วกับโรคเอดส์ และ (3) ความสามารถในการประเมิน

ความเสี.ยงของตนเองเกี่ยวกับ โรคเอดส์ พบว่าต้นทุนของวิธีการดำเนินงานในกลุ่มเยาวชน คือ (1) การเสริมสร้างทักษะชีวิตหลักสูตรอาสาสมัครเครือข่ายและความเป็นผู้นำเท่ากับ 11,468,326 บาท (2) การสร้างเครือข่ายและความร่วมมือผ่านความร่วมมือกับองค์กรภาครัฐ เท่ากับ 45,249,987 บาท (3) การพัฒนาเครือข่ายความร่วมมือระหว่างพันธมิตรและองค์กรที่ทำงาน กับเยาวชน เท่ากับ 17,472,000 บาท และ (4) การสร้างขีดความสามารถและประสิทธิภาพในการรับรู้เรื่องโรคเอดส์ในกลุ่มเยาวชนผ่านสื่อ เท่ากับ 47,007,997 บาท ประสิทธิผลของแต่ละวิธีการดำเนินงาน (จำนวนผู้ที่ได้รับการป้ องกันจากการติดเชื้อเอชไอวี หรือ HIV cases prevented) เป็น 2,995 12,562 1,641 และ 20,930 ตามลำดับ และต้นทุน-ประสิทธิผลของแต่ละวิธีการดำเนินงานคือ 4,551 บาท 3,596 บาท 10,633 บาท และ 2,232 บาท ต่อการป้ องกันเยาวชน 1 คนจากการติดเชื้อเอชไอวี ดังนั้น การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่ากลวิธีการดำเนินงานที่มีต้นทุน-ประสิทธิผลสูงสุดในกลุ่มเยาวชน คือการสร้างขีดความสามารถและประสิทธิผลในการรับรู้เรื่องโรคเอดส์ในกลุ่มเยาวชนผ่านสื่อ แม้ค่าใช้จ่ายในกลวิธีนี้จะสูงที่สุด แต่มีผลที่จะทำให้เยาวชน 1 คนได้รับการป้ องกันการติดเชื้อเอชไอวีมากกว่ากลวิธีอื่นๆ ดังนั้นควรได้รับการส่งเสริมและการสนับสนุนจากหน่วยงานต่างๆที่เกี่ยวข้อง นำกลวิธีนี้ไปบริหารจัดการที่ดีขึ้นเพื่อใช้เป็นแนวทางปฏิบัติหรือกลวิธีในการป้องกันโรคเอดส์ต่อไป