บทนำ: ยาหย่อนกล้ามเนื้อโดยเฉพาะ ยา succinylcholine มีผลข้างเคียงหลายประการและควรหลีกเลี่ยงในผู้ป่วยที่มีแผลไฟไหม้หรือช่วยหายใจและใส่ท่อหายใจยากวัตถุประสงค์: เพื่อประเมินการใส่ท่อหายใจหลังจากการให้ยาลิโดเคน ยาเฟนตานิลและยาพร็อบโพโพลเปรียบเทียบกับการให้ยาลิโดเคน ยาเฟนตานิล ยาพร๊อบโพโฟลและยารอคูโรเนียม วิธีการ: ทำการศึกษาเปรียบเทียบทางคลินิกในผู้ป่วย 30 ราย ที่มี ASA classification I-II แบ่งเป็น 2 กลุ่ม ให้ยาลิโดเคน 1.5 มก./กก. ยาเฟนตานิล 2 มคก./กก. ในทั้งสองกลุ่มแต่ให้ยารอคูโรเนียม 0.6 มก./กก. ในกลุ่มควบคุมและให้น้ำเกลือในกลุ่มศึกษา ประเมินลักษณะการตอบสนองของผู้ป่วยขณะใส่ท่อหายใจโดยวิสัญญีแพทย์หรือพยาบาลที่ไม่ทราบชนิดของยา  โดยให้คะแนนการหย่อนตัวของขากรรไกร แรงต้านทานในการใส่ laryngoscope ตำแหน่งการเคลื่อนไหวของสายเสียง การเคลื่อนไหวของแขนขาและการไอหลังการใส่ท่อหายใจ การใส่ท่อหายใจยอมรับได้เมื่อคะแนนทั้งหมดเป็นดีมากหรือดีและยอมรับไม่ได้เมื่อคะแนนข้อใดข้อหนึ่งเป็นแย่ บันทึกสัญญาณชีพขณะใส่ท่อหายใจและติดตามภาวะแทรกซ้อนหลังผ่าตัด ผลการศึกษา: ผู้ป่วยได้รับการใส่ท่อหายใจได้สำเร็จทุกราย ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในคะแนนการหย่อนตัวของขากรรไกร (P = 0.13) แรงต้านทานในการใส่ laryngoscope (P = 0.18) ตำแหน่งของสายเสียง (P = 0.16) การเคลื่อนไหวของสายเสียง ( P = 0.09) แต่ผู้ป่วยในกลุ่มศึกษามีคะแนนการเคลื่อนไหวของแขนขาและการไออยู่ในระดับแย่ มากกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P < 0.001) ทำให้การใส่ท่อหายใจในกลุ่มศึกษาอยู่ในระดับยอมรับไม่ได้ทุกราย สำหรับสัญญาณชีพและภาวะแทรกซ้อนจากการใส่ท่อช่วยหายใจไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติทั้งสองกลุ่ม สรุป: การใช้ยาลิโดเคน ยาเฟนตานิลและยาพร็อบโพโฟลสามารถใส่ท่อหายใจได้สำเร็จ แต่ลักษณะการตอบสนองของผู้ป่วยขณะใส่ท่อหายใจยอมรับไม่ได้เนื่องจากการมีเคลื่อนไหวของแขนขาและการไอ