วัตถุประสงค์   เพื่อเปรียบเทียบผลของการบริหารยามอร์ฟีน โดยวิธีฉีดเข้าหลอดเลือดดำแบบ sliding scale กับวิธีฉีดเข้ากล้าม ต่อการระงับปวดหลังผ่าตัดในผู้ป่วยเด็ก ภาวะแทรกซ้อน และการยอมรับของผู้ป่วยและพยาบาลวิธีการศึกษา  วางแผนศึกษาในผู้ป่วยเด็กหลังผ่าตัดที่คาดว่าจะมีอาการปวดตั้งแต่ระดับปานกลางถึงรุนแรงจำนวน 132 โดยแบ่งกลุ่มผู้ป่วยออกเป็น 2 กลุ่มแบบสุ่ม กลุ่มควบคุม (IM) ได้รับการฉีดยามอร์ฟีนเข้ากล้าม (0.1 มก./กก.) เมื่อเด็กร้องขอทุก 6 ชม. กลุ่มทดลองที่ได้รับยามอร์ฟีน ฉีดเข้าหลอดเลือดดำแบบ sliding scale (IV) บันทึกอาการปวดโดยใช้ CHEOPS score, ค่าความดันโลหิต, ชีพจร, อัตราการหายใจ, SaO2  และอาการคลื่นไส้อาเจียนทุก 1 ชั่วโมง เฝ้าสังเกตการณ์ยอมรับของผู้ป่วย และประเมินความพึงพอใจของพยาบาล โดยใช้แบบสอบถามผลการศึกษา  การศึกษานี้ต้องยุติก่อนเก็บข้อมูลได้ครบ เนื่องจากร้อยละ 47 ของผู้ป่วยในกลุ่ม IM ปฏิเสธการรักษาจำนวนผู้ป่วยที่ศึกษามี 32 ราย อายุ 1.6-12 ปี ASA class 1 ไม่พบความแตกต่างในอัตราส่วนของผู้ป่วยที่มีอาการปวดระดับปานกลางถึงรุนแรง (IM 73.3%, IV76.5%), ค่า median ของ CHEOPS score สูงสุด(IM 9,IV 10), ปริมาณการใช้มอร์ฟีนใน 24 ชม. (IM 0.157, IV 0.144 มก./กก./24ชม.) ไม่พบภาวะกดการหายใจในทั้ง 2 กลุ่ม พยาบาลชอบใช้วิธีในการดูแลผู้ป่วยมากกว่าวิธี IM เพราะผู้ป่วยยอมรับวิธี IV มากกว่าสรุป  วิธีบริหารยามอร์ฟีนเข้าหลอดเลือดดำแบบ sliding scale ดีกว่าวิธีฉีดเข้ากล้ามในด้านการยอมรับของผู้ป่วยและพยาบาล ผลการระงับปวดและภาวะแทรกซ้อนของวิธีทั้งสองไม่แตกต่างกันคำสำคัญ  การบริหารยามอร์ฟีนเข้าหลอดเลือดดำแบบ sliding scale,  ผู้ป่วยเด็ก, อาการปวดหลังผ่าตัด