วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาอัตราความเพียงพอของชิ้นเนื้อจากการดูดตัวอย่างเยื่อบุโพรงมดลูกด้วยเครื่องมือดูดสุญญากาศมือถือเทียบกับ Wallach Endocell ในสตรีวัยเจริญพันธุ์และวัยใกล้หมดประจำเดือนที่มีภาวะเลือดออกผิดปกติจากโพรงมดลูก ในการตรวจแบบผู้ป่วยนอก

วัสดุและวิธีการ: การศึกษานี้เป็นการศึกษาทดลองแบบสุ่มในสตรีวัยเจริญพันธุ์และวัยใกล้หมดประจำเดือนที่มีภาวะเลือดออกผิดปกติจากโพรงมดลูกจำนวน 290 คนที่จำเป็นต้องได้รับการตรวจวินิจฉัยด้วยการดูดชิ้นเนื้อจากเยื่อบุโพรงมดลูก แบ่งกลุ่มโดยการสุ่มตัวอย่าง สตรี 146 คนได้รับการตรวจด้วยเครื่องมือดูดสุญญากาศมือถือและสตรี 144 คน ได้รับการตรวจด้วย Endocell วัตถุประสงค์หลักเพื่อประเมินอัตราความเพียงพอของชิ้นเนื้อในการตรวจทางพยาธิวิทยา ซึ่งประเมินโดยพยาธิแพทย์สองคน วัตถุประสงค์รองคือ ปริมาณชิ้นเนื้อที่ได้ อาการปวด ภาวะแทรกซ้อน รวมทั้งความพึงพอใจของผู้ป่วยและแพทย์ผู้ทำหัตถการ

ผลการศึกษา: อายุเฉลี่ยของสตรีที่ได้รับการตรวจด้วยเครื่องมือดูดสุญญากาศมือถือและ Endocell เท่ากับ 42.8 และ 43.6 ปีตามลำดับ อัตราความเพียงพอของชิ้นเนื้อในการตรวจทางพยาธิวิทยาเท่ากับร้อยละ 95.2 และ 95.8 ตามลำดับ สำหรับค่ากลางของปริมาณชิ้นเนื้อที่ได้คือ 2.1 กรัมในกลุ่มที่ตรวจด้วยเครื่องมือดูดสุญญากาศมือถือและ 1.8 กรัมในกลุ่ม Endocell (p = 0.02) อาการปวดที่เกิดจากการตรวจพบมากกว่าในกลุ่มที่ได้รับการตรวจด้วยเครื่องมือดูดสุญญากาศมือถือ (p < 0.01) สำหรับความพึงพอในของผู้ป่วยและแพทย์ผู้ทำหัตถการไม่แตกต่างกัน ภาวะแทรกซ้อนที่พบ ได้แก่ การติดเชื้อ อาการปวดท้อง พบว่าอัตราการเกิดไม่แตกต่างกันในทั้งสองกลุ่ม (1.4% เทียบกับ 2.8%, p = 0.40)

สรุป: ยังไม่พบความแตกต่างในแง่ประสิทธิภาพของวิธีการดูดชิ้นเนื้อจากโพรงมดลูกด้วยเครื่องมือดูดสุญญากาศมือถือและ Endocell ในแง่ความเพียงพอของชิ้นเนื้อในการตรวจทางพยาธิวิทยา เครื่องมือทั้งสองชนิดมีประสิทธิภาพสูงในการเก็บชิ้นเนื้อและมีภาวะแทรกซ้อนต่ำมาก