การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิผลและผลข้างเคียงจากการใช้ยาตำรับอัมรินทร์ในการบำบัดอาการชามือเท้า  และอาการปวดเมื่อย, เปรียบเทียบกับยาหลอก, ในผู้ป่วยที่มาตรวจรักษาที่โรงพยาบาลวังจันทร์  จังหวัดระยอง 48  คน.  ผู้ป่วย 25  คน  เป็นกลุ่มทดลองได้รับยาตำรับอัมรินทร์  และ  23  คน  เป็นกลุ่มควบคุมได้รับยาหลอก.  หลังจากเริ่มการทดลอง  15  วัน  มีผู้ป่วยกลุ่มตัวอย่างเหลือเพียงกลุ่มละ  17  คน  และเมื่อสิ้นสุดโครงการครบ 3 เดือน  เหลือกลุ่มตัวอย่าง  11  คน.                ผู้ที่เข้าร่วมโครงการส่วนใหญ่เป็นหญิง  อายุ  41-60  ปี  ป่วยเป็นโรคเบาหวานและโรคความดันโลหิตสูง.  ก่อนเริ่มการทดลอง  15  วัน  ผู้ป่วยในกลุ่มควบคุมส่วนใหญ่ได้รับยา  NSAIDs  และในกลุ่มทดลองใช้ยาพาราเซตามอล.  หลังจากเริ่มต้นการทดลอง  15  วัน  ทั้งกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมมีอาการดีขึ้น  แต่ไม่แตกต่างกันโดยนัยสถิติ  (ค่าพี > 0.05)  เมื่อให้ยาครบ  3  เดือน  ผู้ป่วยทั้ง 2  กลุ่มมีอาการดีขึ้นแต่ไม่แตกต่างกันโดยนัยสถิติ  (ค่าพี > 0.05).  พบผลข้างเคียงจากการให้ยา  3  คน  โดยมีอาการเพียงเล็กน้อย  และจากการตรวจทางห้องปฏิบัติการพบการทำงานของตับ  ไต  อยู่ในเกณฑ์ปกติ.  ผู้ป่วยทั้ง  2  กลุ่มมีความพึงพอใจในการรักษาร้อยละ  80 และในกลุ่มทดลองพอใจมากร้อยละ  20.                การที่ผลการทดลองไม่พบความแตกต่างทางสถิติระหว่าง  2  กลุ่ม  อาจเนื่องจากกลุ่มตัวอย่างมีจำนวนน้อยเกินไป, อัตราหยุดร่วมโครงการสูง, หรืออาจเป็นเพราะอาการที่ใช้เป็นตัวชี้วัดไม่เฉพาะเจาะจงพอ.  ข้อเสนอแนะในการทำวิจัยครั้งต่อไปคือเพิ่มจำนวนประชากรศึกษา