เหตุผลของการทำวิจัย: เมื่ออายุมากขึ้นส่งผลให้สมรรถภาพปอดลดลง อย่างไรก็ตามการออกกำลังกายเป็นประจำอาจมีผลในการชะลอเสื่อมที่เกิดขึ้น และช่วยลดความเสี่ยงในการเกิดโรคระบบหายใจ การฟ้อนภูไทเป็นการออกกำลังกายที่เป็นประเพณีดั้งเดิม ซึ่งเชื่อว่ามีผลสามารถเพิ่มสมรรถภาพปอดในผู้สูงอายุได้ วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลของการออกกำลังกายด้วยฟ้อนภูไทต่อสมรรถภาพปอดในผู้สูงอายุ ชาวไทย วิธีการทำวิจัย: การศึกษานี้เป็นการศึกษาเชิงทดลอง โดยอาสาสมัครเป็นผู้สูงอายุจำนวน 20 ราย ที่มีอายุระหว่าง 60 - 70 ปีสุ่มแบ่งอาสาสมัครออกเป็น 2 กลุ่ม คือกลุ่มควบคุม (อายุเฉลี่ย 65.40 ± 3.78 ปีจำนวน 10 ราย) และกลุ่มทดลอง (อายุเฉลี่ย 65.20 ± 2.94 ปีจำนวน 10 ราย) อาสาสมัครกลุ่มควบคุมได้รับความรู้ในการดูแลสุขภาพ ขณะที่อาสาสมัครกลุ่มทดลองได้รับการออกกำลังกาย ด้วยฟ้อนภูไท วันละ 50 นาทีสัปดาห์ละ 3 วัน เป็นระยะเวลา 12 สัปดาห์ค่าสมรรถภาพปอด ซึ่งประกอบด้วย ปริมาตรของอากาศที่ถูกขับออกในวินาทีแรกของการหายใจออกอย่างเร็วและแรงเต็มที่ (forced expiratory volume in one second; FEV1 ) ปริมาตรสูงสุดของอากาศที่หายใจออกอย่างเร็ว และแรงเต็มที่ (force vital capacity; FVC) อัตราส่วนของปริมาตรของอากาศที่ถูกขับออกในวินาที แรกของการหายใจออกอย่างเร็ว และแรงเต็มที่ต่อปริมาตรสูงสุดของอากาศที่หายใจออกอย่างเร็ว และแรงเต็มที่ (ratio of FEV1 /FVC; FEV1 /FVC%) และปริมาตรของอากาศจากการหายใจเข้า-ออก เต็มที่ในเวลา 12 วินาที (maximal voluntary ventilation; MVV) ทำการประเมินก่อนการศึกษาและ เมื่อสิ้นสุดการศึกษา ผลการศึกษา: เมื่อสิ้นสุดการศึกษา อาสาสมัครในกลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยของสมรรถภาพปอด (FEV1 FVC FEV1 /FVC% และ MVV) เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P < 0.05) เมื่อเปรียบเทียบกับก่อนการศึกษา ขณะที่อาสาสมัครกลุ่มควบคุมไม่พบการเปลี่ยนแปลง และเมื่อเปรียบเทียบระหว่างกลุ่ม พบว่าทั้ง 2 กลุ่มมีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของคาสมรรถภาพปอดในทุกตัวแปร (P < 0.05) สรุป: การออกกำลังกายด้วยฟ้อนภูไทสามารถเพิ่มสมรรถภาพปอดในผู้สูงอายุได้