โรคลูปัสเป็นโรคภูมิต้านทานตนเองทำลายเนื้อเยื่อตัวเองยาคลอโรควินหรือไฮดรอกซีคลอโรควินหรือยาต้านอักเสบต่าง ๆ ได้ถูกนำมาใช้รักษาขณะพบการอักเสบโดยหลังจากโรคสงบจะลดและหยุดยาต้านอักเสบต่าง ๆ เหลือไว้เพียงยาคลอโรควินหรือไฮดรอกซีคลอโรควินเพื่อป้องกันโรคกำเริบปัญหาหลักของยาคลอโรควินและไฮดรอกซีคลอโรควินคือทำให้เกิดจุดรับภาพและจอประสาทตาเสื่อมซึ่งเกี่ยวข้องกับขนาดสะสมของยาทำให้ต้องหยุดการใช้ยาดังกล่าวมีหลักฐานที่แสดงว่าขมิ้นชันมีผลต่อระบบภูมิคุ้มกันในโรคลูปัสคล้ายกับไฮดรอกซีคลอโรควินแต่ยังไม่ได้นำมาใช้เพื่อป้องกันโรคกำเริบการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินประสิทธิผลและความปลอดภัยของขมิ้นชันในการป้องกันโรคลูปัสกำเริบในผู้ป่วยที่ต้องหยุดยาทั้งสองชนิดนี้ในโรงพยาบาลพุทธชินราชพิษณุโลก 29 คนที่อาการของโรคคงที่อย่างน้อย 3 เดือน ศึกษาแบบปิดสองทางโดยการสุ่มและมีกลุ่มควบคุมประเมินโรคทุก12 สัปดาห์ สุ่มผู้ป่วยเป็นสองกลุ่มโดยใช้ขมิ้นชัน  750  มก.ต่อวัน นาน  52  สัปดาห์ เทียบกับยาหลอกผลลัพธ์หลักโดยวัดการเพิ่มขึ้นของค่า SLEDAI ผลลัพธ์รองโดยวัดจำนวนของผู้ป่วยที่โรคกำเริบรุนแรง,  ต้องเพิ่มขนาดของยาเพรดนิโซโลนเป็นสองเท่าหรือมากกว่า  0.5  มก.ต่อน้ำหนักตัว1 กก.ต่อวัน, ต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลด้วยโรคลูปัสหรือต้องเพิ่มยากดภูมิผลการศึกษาพบว่ากลุ่มขมิ้นชันเกิดโรคกำเริบน้อยกว่ากลุ่มยาหลอกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติขมิ้นชันป้องกันการเกิดโรคกำเริบเล็กน้อยถึงปานกลางได้ 1.8 เท่าป้องกันการเกิดโรคกำเริบรุนแรงได้  1.6  เท่าได้อย่างปลอดภัย โดยกลุ่มขมิ้นชันมีโอกาสรอดจากภาวะวิกฤตสูงกว่ากลุ่มยาหลอก  2  เท่า(24/12 สัปดาห์)  จึงเป็นความหวังใหม่ของแพทย์ในการดูแลผู้ป่วยกลุ่มนี้ที่นับวันจะมีจำนวนมากขึ้นลดความกังวลของผู้ป่วยที่ต้องหยุดยาคลอโรควินหรือไฮดรอกซีคลอโรควิน รวมทั้งควรศึกษาประสิทธิภาพและผลข้างเคียงของขมิ้นชันในระยะยาวในผู้ป่วยจำนวนมากต่อไป