วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการบำบัดทางความคิดบนพื้นฐานของการเจริญสติต่อความวิตกกังวลในผู้ป่วยโรควิตกกังวลทั่วไป

แบบแผนการวิจัย: การวิจัยแบบกึ่งทดลอง

วิธีดำเนินการวิจัย: กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยโรควิตกกังวลทั่วไปที่เข้ารับบริการแผนกผู้ป่วยนอกจิตเวช โรงพยาบาลตติยภูมิขั้นสูง จำนวน 40 คน ถูกจับคู่ด้วย เพศ และคะแนนความวิตกกังวล และสุ่มเข้ากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 20 คน กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมการบำบัดทางความคิดบนพื้นฐานของการเจริญสติ กลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้ 1) แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล 2) แบบวัดความวิตกกังวลขณะปัจจุบัน 3) แบบวัดความวิตกกังวลประจำตัว และ 4) แบบประเมินการหมกมุ่นครุ่นคิดแบบประเมินชุดที่ 2 - 4 มีค่าความเที่ยงสัมประสิทธิ์แอลฟ่าของครอนบาค เท่ากับ .87 .88 และ .85 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติร้อยละ ค่าเฉลี่ย และสถิติทดสอบค่าที

ผลการวิจัย: คะแนนเฉลี่ยความวิตกกังวลขณะปัจจุบันและประจำตัว ของผู้ป่วยโรควิตกกังวลทั่วไปในกลุ่มทดลองภายหลังได้รับโปรแกรมการบำบัดทางความคิดบนพื้นฐานของการเจริญสติน้อยกว่าก่อนได้รับโปรแกรม และน้อยกว่ากลุ่มควบคุมที่ได้รับการพยาบาลตามปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ  .05

สรุป:โปรแกรมการบำบัดทางความคิดบนพื้นฐานของการเจริญสติมีประสิทธิผลทำให้ความวิตกกังวลของผู้ป่วยโรควิตกกังวลทั่วไปลดลงกว่าก่อนการทดลอง และลดลงกว่าผู้ป่วยที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ