หลักการและเหตุผล   : ประชากรผู้สูงอายุทั่วโลกที่อายุตั้งแต่ 60 ปีขึ้นไปเพิ่มจากร้อยละ 11.0 เป็น ร้อยละ 22.0 จัดรายงานขององค์การอนามัยโลกปี พ. ศ. 2561 ทำให้ความต้องการบริการ หรือการดูแลช่วยเหลือเพิ่มมากขึ้น โดยเฉพาะผู้สูงอายุที่เจ็บป่วยมีเรื้อรัง หรือผู้สูงอายุที่มีภาวะติดเตียงทำให้ค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพสูงมากขึ้น และเพื่อให้ได้ข้อมูลที่จะนำไปวางแผนกำหนดเป็นนโยบาย บริหารจัดการในการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงในพื้นที่ เพื่อให้ผู้สูงอายุมีคุณภาพชีวิตที่ดีต่อไป

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาต้นทุนต่อหน่วย ต้นทุนกิจกรรมบริการ สัดส่วนต้นทุนในการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงที่บ้าน จังหวัดศรีสะเกษ

วัสดุและวิธีการ : เป็นการศึกษาเชิงพรรณนา (Descriptive research) กลุ่มตัวอย่างคือ Care manager 22 คน และผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง 280 คน ได้จากการสุ่มตัวอย่างมีระบบ                    ใช้แบบสอบถามที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้นเก็บข้อมูลซึ่งมีค่า IOC เท่ากับ 1 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา

ผลการวิจัย : ค่าต้นทุนต่อหน่วย 204,199.30 บาท/คน/ปี ค่าต้นทุนรายกิจกรรมบริการ 1) ต้นทุนค่าตอบแทน Care giver 9,684.80 บาท/คน/ปี 2) ต้นทุนค่าตอบแทน family care team 2,624.000 บาท/คน/ปี 3) ค่าต้นทุน Instrument ที่ใช้กับผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง 8,324.10 บาท/คน 4) ต้นทุนค่าเสียโอกาสของผู้ดูแลช่วยฉัน 165,618.80 บาท/คน/ปี

สรุป : ผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงสูงจะมีค่าต้นทุนต่อหน่วย ต้นทุนรายกิจกรรมมากกว่าผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงต่ำ และงบประมาณที่สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ (สปสช.) จัดสรรให้น้อยกว่าต้นทุนบริการ