บทนำ: น้ำนมแม่เป็นอาหารที่ดีที่สุดของทารก และยาดอมเพอริโดนสามารถเพ่มิ ปริมาณน้ำนมแม่ได้ แต่การนำไปใช้ยังมีข้อถกเถียงกัน การศึกษาวิจัยในอดีตส่วนใหญ่นิยมใช้เครื่องปั๊มน้ำนมไฟฟ้ าในการเก็บน้ำ นมแม่ แต่การบีบน้ำนมด้วยมือมีข้อดีกว่าเครื่องปั๊มน้ำนมไฟฟ้ าบางประการ

วัตถุประสงค์: เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิผลของยาดอมเพอริโดนต่อการเพิ่มปริมาณน้ำนมในสตรีหลังคลอด

โดยการประเมินด้วยการบีบน้ำนมด้วยมือ

วิธีการศึกษา: การศึกษาแบบทดลองโดยผู้เข้าร่วมวิจัยไม่ทราบชนิดของยา กลุ่มตัวอย่างได้แก่ สตรีหลังคลอดครรภ์ครบกำหนดที่คลอดปกติ ณ โรงพยาบาลเจริญกรุงประชารักษ์ ระหว่างวนั ที่ 1 กันยายน ถึง 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 จำนวน 50 คน ผู้เข้าร่วมวิจัยถูกสุ่มโดยวิธีจับสลากเข้าสู่กลุ่มที่ได้รับยาดอมเพอริโดนและยาหลอก กลุ่มละ 25 คน ทั้งสองกลุ่มได้รับยาครั้งแรกเมื่อครบ 24 ชั่วโมงหลังคลอด เก็บปริมาณน้ำนมโดยวิธีใช้มือบีบ การทดสอบสมมติฐานโดยใช้สถิติ Chi-square test และ Mann-Whitney U test โดยกำหนดค่านัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05

ผลการศึกษา: ค่ามัธยฐานปริมาณน้ำนมแม่ที่บีบได้จากสตรีหลังคลอดกลุ่มที่ได้รับยาดอมเพอริโดนและกลุ่มยาหลอกเมื่อเวลา 24 ชวั่ โมงหลงั คลอด ก่อนไดรั้บยาเท่ากบั 2 และ 1 มิลลิลิตร ตามลำดับ และไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ หลังจากนั้นน้ำนมแม่เพิ่มขึ้นทั้งสองกลุ่มเมื่อเวลา 48 ชั่วโมงหลังคลอดปริมาณน้ำนมแม่เท่ากับ 8 และ 3 มิลลิลิตร เมื่อเวลา 72 ชั่วโมงหลังคลอด ปริมาณน้ำนมแม่เท่ากับ 15 และ 10 มิลลิลิตร และเมื่อเวลา 96 ชั่วโมงหลังคลอด ปริมาณน้ำนมแม่เท่ากับ 35 และ 15 มิลลิลิตร ตามลำดับ ความแตกต่างของปริมาณน้ำนมแม่หลังได้รับยาแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคญั ทางสถิติ (P < 0.05) โดยไม่พบอาการข้างเคียงใดๆ ของยาดอมเพอริโดนในสตรีหลังคลอดที่รับประทานยาดอมเพอริโดน

สรุป: ยาดอมเพอริโดนมีประสิทธิผลดีในการกระตุ้นการสร้างน้ำนมแม่ในระยะ 4 วันแรกหลังคลอดได้ดีกว่ายาหลอกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ เมื่อวัดปริมาณน้ำนมจากการใช้มือบีบเต้านม