วัตถุประสงค์: เพื่อเปรียบเทียบการสบฟัน ผลการผ่าตัด และภาวะแทรกซ้อน ระหว่างวิธีการรักษาแบบมัดฟันอย่างเดียวกับการเปิดผ่าตัดตรงตำแหน่งที่หักในผู้ป่วยกระดูกขากรรไกรหักบริเวณ condyle ข้างเดียว

ผู้ป่วยและวิธีการ: ทำการศึกษาในผู้ป่วยกระดูกขากรรไกรหักบริเวณ condyle ข้างเดียว (neck หรือ subcondyle) จำนวน 20 ราย ผู้ป่วยถูกแบ่งแบบสุ่มเป็น 2 กลุ่ม โดยกลุ่มที่ 1 ได้รับการจัดกระดูกให้เข้าที่โดยไม่ผ่าตัดและมัดฟันอย่างเดียว กลุ่มที่ 2 ได้รับการผ่าตัดจัดกระดูกบริเวณที่หักร่วมกับการยึดกระดูกและมัดฟันทั้ง 2 กลุ่มได้รับการติดตามผลเป็นเวลา 3 เดือน

ผลการศึกษา: ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างวิธีการรักษาแบบเปิดและแบบปิดในแง่ของการสบ

ฟัน ระยะระหว่างฟันหน้าขณะอ้าปากเต็มที่ อาการปวดของข้อต่อกระดูกกราม เสียงผิดปกติในข้อต่อกระดูก

กราม และระยะเวลานอนโรงพยาบาล แต่กลุ่มที่ 2 ให้ผลที่ดีกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในแง่ของความเอียงของคางขณะอ้าปาก ส่วนกลุ่มที่ 1 มีระยะเวลาการทำหัตถการสั้นกว่าและคะแนนความเจ็บปวดหลังผ่าตัดน้อยกว่ากลุ่มที่ 2 นอกจากนี้ในกลุ่มที่ 2 ไม่พบการบาดเจ็บอย่างถาวรของเส้นประสาทเลี้ยงใบหน้า หรือรอยแผลเป็นจากการผ่าตัดที่เห็นได้ชัด

สรุป: ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างวิธีการรักษาทั้ง 2 แบบในแง่ของการสบฟัน ส่วนการเปิดผ่าตัดให้ผลการรักษาที่ดีกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ในแง่ของการความเอียงของคางขณะอ้าปาก เมื่อเปรียบเทียบกับวิธีการรักษาแบบปิด