การวิจัยเชิงพรรณนาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาคุณภาพชีวิตผู้ติดเชื้อเอชไอวีที่รับประทาน

ยาต้านไวรัสและผู้ไม่ได้รับประทานยาต้านไวรัส 2) ศึกษาระดับภูมิคุ้มกัน (Cluster of Differentiation 4

หรือ CD4) ผู้ติดเชื้อเอชไอวีที่รับประทานยาต้านไวรัสและผู้ไม่ได้รับประทานยาต้านไวรัส และ 3) เปรียบเทียบคุณภาพชีวิตของผู้ติดเชื้อเอชไอวีที่ผู้ติดเชื้อเอชไอวีที่รับประทานยาต้านไวรัสและผู้ไม่ได้

รับประทานยาต้านไวรัส กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษาเป็นผู้ที่ติดเชื้อเอชไอวีมารับบริการที่คลินิก Antiretroviral

(ARV)โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ในจังหวัดเพชบูรณ์ระหว่างเดือนตุลาคม-พฤศจิกายน 2554 มีอายุตั้งแต่

25-44 ปี จำนวน 60 คน แบ่งเป็นกลุ่มผู้ที่รับประทานยาต้านไวรัส และกลุ่มที่ไม่รับประทานยาต้านไวรัส

กลุ่มละ 30 คน รวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามประเมินคุณภาพชีวิตของพิกุล นันทชัยพันธ์ ค่าความเที่ยงของแบบสอบถาม เท่ากับ 0.86 วิเคราะห์ข้อมูล โดยหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ

เปรียบเทียบความแตกต่างโดย Independent t-test ผลการศึกษาพบว่า

1.        ค่าคะแนนเฉลี่ยคุณภาพชีวิตของผู้ติดเชื้อเอชไอวีที่รับประทานยาต้านไวรัสมีคุณภาพชีวิตโดยรวมอยู่ ในระดับค่อนข้างดี ( = 73.59, S.D = 11.84 ) และค่าคะแนนคุณภาพชีวิตของผู้ติดเชื้อเอชไอวีที่ไม่ได้รับประทานยาต้านไวรัสมีคุณภาพชีวิตโดยรวมอยู่ในระดับค่อนข้างดี ((= 66.33, S.D. = 8.24 )

2.        2. ค่าเฉลี่ยระดับภูมิคุ้มกัน(CD4)ที่ตรวจครั้งล่าสุดในกลุ่มตัวอย่างที่รับประทานยาต้านไวรัสมีระดับที่เพิ่มขึ้นจากที่ตรวจครั้งแรกเมื่อทราบว่าติดเชื้อ และค่าเฉลี่ยระดับภูมิคุ้มกัน (CD4) ที่ตรวจครั้งล่าสุดในผู้ติดเชื้อเอชไอวีที่ไม่ได้รับประทานยาต้านไวรัสมีระดับที่ลดลงจากที่ตรวจครั้งแรกเมื่อทราบว่าติดเชื้อ 3. ผลการเปรียบเทียบคะแนนเฉลี่ยคุณภาพชีวิตโดยรวมของผู้ติดเชื้อเอชไอวีที่รับประทานยาต้านไวรัส

และผู้ติดเชื้อเอชไอวีที่ไม่ได้รับประทานยาต้านไวรัส แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ ระดับ .05