การวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาเปรียบเทียบผลของการนวดไทยแบบราชสำนักกับไดโคฟีแนกเจล ต่อการใช้งานของไหล่และความสามารถของแขนในผู้ป่วยไหล่ติด รูปแบบการวิจัยเชิงทดลองทางคลินิก เลือกประชากรโดยการสุ่มจำนวน 60 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 30 คน กลุ่มควบคุม 30 คน กลุ่มทดลองรักษาโดยการนวดแบบราชสำนักสัปดาห์ละ 2 ครั้งติดต่อกัน 6 สัปดาห์ กลุ่มควบคุมรักษาโดยการทาไดโคฟิแนกเจล ทาครั้งละ 5 กรัม 3 ครั้งต่อวัน ติดต่อกัน 6 สัปดาห์ ติดตามผลทั้งสองกลุ่มสัปดาห์ที่ 8

และ 10 ประเมินผลการรักษาโดยแบบประเมินความสามารถของแขนในการทำกิจกรรม (DASH) แบบประเมินการทำงานของไหล่ (Function of shoulder) ก่อนและหลังการทดลอง ผลการทดลองพบว่า ทั้งด้านการใช้งานของไหล่และความสามารถของแขนก่อนและหลังการทดลองภายในกลุ่มของทั้งกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.0001) แต่เมื่อเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มพบว่ามีความแตกต่างแต่ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ สรุปได้ว่าการนวดไทยแบบราชสำนักและไดโคฟิแนกเจลต่างก็ให้ผลดีในการรักษาไหล่ติด เห็นได้จากผลของระดับการใช้งานของไหล่และความสามารถของแขนในการ

ทำกิจกรรมในผู้ป่วยไหล่ติดได้ผลดีขึ้นเหมือนกัน