ความหวังและการเผชิญปัญหาเป็นปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของผู้ที่เป็นมะเร็ง ระยะสุดท้าย การศึกษานี้ใช้วิธีการวิจัยทดลองแบบสองกลุ่มวัดก่อนหลัง เพื่อศึกษาประสิทธิผลของโปรแกรมส่งเสริมปัญญาตามหลักพุทธธรรมต่อความหวังและการเผชิญปัญหาในผู้ที่เป็นมะเร็งระยะ สุดท้าย กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ที่เป็นมะเร็งระยะสุดท้าย 33 ราย ถูกสุ่มเข้ากลุ่ม 2 กลุ่มคือ กลุ่มทดลอง ที่ได้รับโปรแกรม จำนวน 18 ราย และกลุ่มควบคุมที่ได้รับการดูแลตามมาตรฐาน จำนวน 15 ราย เก็บรวบรวมข้อมูลก่อนเข้าโปรแกรม หลังสิ้นสุดโปรแกรมทันที หนึ่งเดือนและสองเดือนหลังสิ้นสุด โปรแกรม โดยใช้แบบวัดความหวังของเฮิร์ทและแบบวัดการเผชิญปัญหาของจาโลวีส วิเคราะห์ข้อมูล โดยใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำและสถิติทดสอบค่าที

ผลการวิจัยพบว่าผู้ที่เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายที่ได้รับโปรแกรมส่งเสริมปัญญาตามหลักพุทธ ธรรมมีคะแนนความหวังสูงขึ้นตลอดทุกช่วงของการวัด และสูงกว่ากลุ่มที่ได้รับการดูแลตามมาตรฐาน ในช่วงหนึ่งเดือนและสองเดือนหลังสิ้นสุดโปรแกรม นอกจากนี้ยังพบว่า การเผชิญปัญหาด้านการ จัดการกับอารมณ์ต่ำกว่าก่อนได้รับโปรแกรมและต่ำกว่ากลุ่มที่ได้รับการดูแลตามมาตรฐานที่หนึ่ง เดือนและสองเดือน ผลจากการศึกษาครั้งนี้ชี้ให้เห็นว่าพยาบาลสามารถนำโปรแกรมมาใช้เป็น แนวทางสำหรับการบำบัดทางการพยาบาลเพื่อส่งเสริมความความหวังและลดการใช้วิธีการเผชิญ ปัญหาด้านการจัดการกับอารมณ์ของผู้ที่เป็นมะเร็งระยะสุดท้าย