แม้ในปัจจุบันมีผู้รอดชีวิตจากโรคมะเร็งเพิ่มขึ้น แต่สตรีรอดชีวิตมะเร็งเต้านมจำนวนมากยังคง มีภาวะสุขภาพและคุณภาพชีวิตไม่ดี การวิจัยเชิงทดลองแบบสุ่มและมีกลุ่มควบคุมชนิดวัดซ้ำนี้ มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการบริหารกาย-จิตแบบไทชี่จี้กง ต่อการรับรู้คุณค่าในตนเอง อาการเหนื่อยล้า ระดับคอร์ติซอล และคุณภาพชีวิต ในสตรีไทยโรคมะเร็งเต้านม โดยกลุ่มตัวอย่างในการศึกษาคือ สตรีไทย โรคมะเร็งเต้านมที่มาตรวจตามแพทย์นัดในระยะหลังการรักษาเสร็จสิ้นแล้วอย่างน้อย 1 ปี ณ คลินิกเต้านม โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างจำนวน 30 ราย โดยคัดเลือกตามเกณฑ์ ที่กำหนดแล้วสุ่มเข้ากลุ่มด้วยวิธีจับสลาก โดยแบ่งออกเป็น 2 กลุ่มๆละ 15 คนเท่ากัน คือกลุ่มที่ได้รับ โปรแกรมการบริหารกาย-จิตแบบไทชี่จี้กงร่วมกับการพยาบาลตามปกติ และกลุ่มที่ได้รับการพยาบาล ตามปกติอย่างเดียว เครื่องมือในการวิจัยประกอบด้วย แบบประเมินการรับรู้คุณค่าในตนเอง แบบประเมิน อาการเหนื่อยล้าระดับคอร์ติซอล และแบบประเมินคุณภาพชีวิต โดยเก็บรวบรวมข้อมูลใน 3 ระยะคือ ก่อน ดำเนินโปรแกรมสัปดาห์ที่ 6 และสัปดาห์ที่ 12 หลังดำเนินโปรแกรม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา การทดสอบความแตกต่างระหว่างกลุ่มด้วยการทดสอบความแปรปรวนร่วมแบบมีตัวแปรควบคุม และ ความแปรปรวนร่วมแบบวัดซ้ำ

ผลการศึกษาพบว่าหลังจากใช้คะแนนตัวแปรตามก่อนดำเนินโปรแกรมเป็นตัวแปรควบคุม สตรีไทยมะเร็งเต้านมกลุ่มที่เข้าร่วมโปรแกรมการบริหารกาย-จิตแบบไทชี่จี้กงมีการรับรู้คุณค่าในตนเอง อาการเหนื่อยล้า ระดับคอร์ติซอล และคุณภาพชีวิตแตกต่างจากกลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติอย่าง มีนัยสำคัญทางสถิติ เมื่อเปรียบเทียบสัปดาห์ที่ 6 และสัปดาห์ที่ 12 หลังดำเนินโปรแกรม ผลการศึกษานี้ แสดงถึงประสิทธิผลของโปรแกรมการบริหารกาย-จิตแบบไทชี่จี้กงต่อการรับรู้คุณค่าในตนเอง อาการ เหนื่อยล้า ระดับคอร์ติซอล และคุณภาพชีวิตในสตรีไทยโรคมะเร็งเต้านม พยาบาลควรสนับสนุนการนำโปรแกรมการบริหารกาย-จิตแบบไทชี่จี้กงนี้ไปประยุกต์ใช้ในการปฏิบัติพยาบาล เพื่อส่งเสริมสุขภาวะและ คุณภาพชีวิตที่ดีในสตรีไทยโรคมะเร็งเต้านม อย่างไรก็ตามควรมีการศึกษาเชิงทดลองในกลุ่มตัวอย่างที่ มีขนาดใหญ่ขึ้นในการศึกษาครั้งต่อไป