โรคเบาหวานและความดันโลหิตสูงนับเป็นโรคเรื้อรังที่เป็นปัญหาสำคัญของทั่วโลก เพราะทำให้ผู้ป่วยมีคุณภาพชีวิตลดต่ำลงจากภาวะแทรกซ้อนต่างๆ เพื่อเป็นการทบทวนและวางแผนในการจัดการโรคเบาหวาน รวมทั้งโรคไม่ติดต่อเรื้อรังอื่นๆ ซึ่งเป็นปัญหาสาธารณสุขลำดับต้นๆ ดังนั้น ผู้วิจัยจึงสนใจศึกษาคุณภาพชีวิตผู้ป่วยเบาหวานในอำเภอเสลภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด ซึ่งการวิจัยครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อคุณภาพชีวิตผู้ป่วยเบาหวาน อำเภอเสลภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยเบาหวาน จำนวน 357 คน ซึ่งได้รับการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster random sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุ

                ผลการวิจัยพบว่า ผู้ป่วยเบาหวานมีคุณภาพชีวิตโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง โดยมีคุณภาพชีวิตด้านสัมพันธภาพทางสังคมสูงกว่าด้านอื่นๆ คือ อยู่ในระดับดี ส่วนด้านอื่นๆ ได้แก่ ด้านสุขภาพกาย จิต สังคม อยู่ในระดับปานกลาง พฤติกรรมการสร้างสุขภาพอยู่ในระดับเหมาะสม และอายุ ระยะเวลาที่ป่วยเป็นโรคเบาหวาน การพึ่งพาตนเองได้ การได้รับการเกื้อหนุนจากชุมชน และพฤติกรรมสร้างสุขภาพ มีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตผู้ป่วยเบาหวาน (r = -0.302, -0.490, -0.290, 0.264 และ 0.293 ตามลำดับ) ส่วนเพศ อายุ รายได้ ระยะเวลาที่ป่วยเป็นโรคเบาหวาน การรับรู้ข้อมูล โรคเบาหวาน การได้รับการเกื้อหนุนจากชุมชน การพึ่งพาตนเองได้ และพฤติกรรมสร้างสุขภาพ สามารถร่วมกันอธิบายความผันแปรคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยเบาหวานได้ คิดเป็นร้อยละ 48.40 (R2 = 0.484)