ปัจจุบันการประเมินคุณภาพชีวิตได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อยๆ ในวงการสุขภาพเนื่องจากผลการประเมินคุณภาพชีวิตสามารถใช้เป็นตัวบ่งชี้ถึงการทำหน้าที่ด้านร่างกายและสังคมของบุคคลได้ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยภายหลังการใส่เครื่องกระตุ้นหัวใจแบบถาวรโดยใช้วิธีการวิจัยเชิงพรรณนา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ ผู้ป่วยภายหลังการใส่เครื่องกระตุ้นหัวใจแบบถาวรที่มาตรวจตามนัด ณ หน่วยตรวจพิเศษแผนกโรคหัวใจ โรงพยาบาลพระปกเกล้า จังหวัดจันทบุรี ในระหว่างเดือนมีนาคมถึงเดือนมิถุนายน 2549 จำนวนทั้งสิ้น 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลประกอบด้วยแบบสัมภาษณ์ข้อมูลทั่วไปและแบบสัมภาษณ์คุณภาพชีวิตที่ตรวจสอบความเชื่อมั่นด้วยสูตรสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาซ ได้ค่าความเชื่อมั่นของแบบสัมภาษณ์ทั้งฉบับเท่ากับ .93 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติจำนวน ร้อยละ ค่าเฉลี่ย  ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติ Mann-Whitney U test

                ผลการวิจัยพบว่ากลุ่มตัวอย่างมีคะแนนเฉลี่ยคุณภาพชีวิตโดยรวมเท่ากับ 25.14 โดยมีคะแนนเฉลี่ยคุณภาพชีวิตด้านครอบครัวสูงที่สุด สำหรับด้านที่มีคะแนนเฉลี่ยคุณภาพชีวิตต่ำที่สุดคือ ด้านภาวะสุขภาพและการทำหน้าที่ของร่างกาย กลุ่มตัวอย่างภายหลังการใส่เครื่องกระตุ้นหัวใจแบบถาวรที่มีรูปแบบที่ปรับอัตราการเต้นของหัวใจได้ตามสภาพร่างกายผู้ป่วยและปรับอัตราการเต้นของหัวใจไม่ได้ตามสภาพร่างกายของผู้ป่วย มีคะแนนเฉลี่ยคุณภาพชีวิตโดยรวม คุณภาพชีวิตด้านสังคมและเศรษฐกิจ ด้านจิตวิญญาณ และด้านครอบครัวต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ แต่มีคะแนนเฉลี่ยคุณภาพชีวิตด้านภาวะสุขภาพและการทำหน้าที่ของร่างกายต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01

                จากผลการวิจัยครั้งนี้ คณะผู้วิจัยมีข้อเสนอแนะว่าบุคลากรทางสุขภาพควรทำความเข้าใจเกี่ยวกับแนวคิดคุณภาพชีวิตและส่งเสริมคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยภายหลังใส่เครื่องกระตุ้นหัวใจแบบถาวร