วัตถุประสงค์: ศึกษาประสิทธิผลของขิงในการป้องกันภาวะคลื่นไส้อาเจียนภายหลังการผ่าตัดผ่านกล้องทางนรีเวช วัสดุและวิธีการ: ทำการศึกษาตั้งแต่เดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2548 ถึงเดือนตุลาคม พ.ศ. 2548 มีจำนวนผู้ป่วย 60 ราย โดยเป็นผู้ป่วยในที่ไม่มีโรคทางมะเร็งนรีเวชและเข้ารับการผ่าตัดผ่านกล้อง ณ วิทยาลัยแพทยศาสตร์ กรุงเทพมหานครและวชิรพยาบาล ทำการสุ่มแบ่งเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 30 ราย กลุ่มแรกได้รับขิง 3 แคปซูล (1 แคปซูลบรรจุขิงผงขนาด 0.5 กรัม) กลุ่มที่สองได้รับยาหลอกจำนวน 3 แคปซูล รับประทานก่อนเข้ารับการผ่าตัด 1 ชั่วโมงเช่นเดียวกันทั้งสองกลุ่ม ทำการประเมินภาวะคลื่นไส้อาเจียนโดยใช้ระดับคะแนนความคลื่นไส้ (visual analogue score) และอุบัติการณ์ของการอาเจียนหลังผ่าตัดที่ 2 และ 6 ชั่วโมง ผลการศึกษา: ค่าคะแนนความคลื่นไส้ที่ 2 ชั่วโมงหลังผ่าตัดของกลุ่มขิง ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ เมื่อเทียบกับยาหลอก โดยมีคะแนนเฉลี่ย 0 (0-5.4) และ 0.15 (0-10) ตามลำดับ (p = 0.142, 95%CI อยู่ระหว่าง -2.59 ถึง 0.90) ส่วนที่ 6 ชั่วโมงหลังผ่าตัด ค่าคะแนนความคลื่นไส้ในกลุ่มขิงต่ำกว่ากลุ่มยาหลอกอย่างมีนัยสำคัญ มีคะแนนเท่ากับ 0.55 (0-7.4) และ 2.80 (0-10) (p = 0.015, 95%CI อยู่ระหว่าง -3.61 ถึง -0.73) อุบัติการณ์ของการอาเจียนที่ 2 ชั่วโมงหลังผ่าตัดไม่มีความแตกต่างกันทั้งสองกลุ่ม โดยพบ 10% ในกลุ่มขิง และ 20% ในกลุ่มยาหลอก (p = 0.278, 95%CI อยู่ระหว่าง -28% ถึง 8%) แต่ที่ 6 ชั่วโมงหลังผ่าตัดมีความแตกต่างระหว่างสองกลุ่มแบบไม่ชัดเจน พบการอาเจียน 23.3% ในกลุ่มขิงเทียบกับ 46.7% ในกลุ่มยาหลอก (p = 0.058, 95%CI อยู่ระหว่าง -47% ถึง 1%) สรุป: ขิงมีประสิทธิผลในการป้องกันภาวะคลื่นไส้และมีแนวโน้มในการป้องกันการอาเจียนภายหลังการผ่าตัดผ่านกล้องทางนรีเวชที่ชั่วโมงที่ 6 หลังการผ่าตัด